این هم شعری زیبا از استاد ارجمندم جناب آقای جهان اندیش درباره معلم.
من هم در اینجا اززحمات ایشون قدردانی میکنم وامیدوارم درس و سخنشون همواره روشنگر راه جوانان و دانشجویان باشه.
وه چه شیرین است رسم بندگی
کسوت تعلیم را شایستگی
گاه باید شمع جان افروختن
گه به نور افشانی تا بن سوختن
فرش گشتن بهر شاگردان چو خاک
همچوراهی کز قدمها گشته چاک
گاه باید چون فنرها خم شدن
زیر موج ناروا پنهان شدن
سالها خونابه نوشیدن زدل
تابرآید نونهالی زآب و گل
دیدن انوار صدبالندگی
در غروب آفتاب زندگی
چیست مزد "هادی" ای صاحبدلان
اشک خجلت پیش مهدی زمان
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
